- къэпхъкуэтэн
- (къепхъуатэ) перех. гл. 1. схватить резко кого-что-л./ ПсынщIэу зыгуэр къэщтэн, къэубыдын.* Уэ, абдежым, Сосрыкъуэ, Умышынэу епхъухи Зы пхъэдзакIэ къэпхъуатэ. Къэб. п. и ант.2. переносное схватить, усвоить что-л./ Зыгуэр псынщIэу къыгурыIуэн, зэхэщIыкIын.* Абы и Iэ убыдыкIэм гуапагъэ зэрыхэлъыр занщIэу Хьэмидбий къепхъуатэ. Хь. Хь.3. переносное подхватить, поддержать что-л. (напр. инциа-тиву, песню)/ ДэIыгъын, зегъэубгъун (жэрдэмыфIыр, уэрэдыр).* Зы сэлэт жьакIагъуэ гуэрым уэрэдыр къыхидзэрт, адрейхэм къапхъуатэрт абы и ежьури. . яукъуэдийрт. Ш. А.
Словарь Кабардино-Черкесского языка. 2014.